…........ …... …. က်ေနာ္တုိ႕ လက္ရွိ ေနထုိင္ရာ ရပ္ကြက္ထဲတြင္ ပင္စင္စား ၀န္ထမ္းမ်ား၏ အေပ်ာ္တမ္း လမ္းေလွ်ာက္အသင္း ဆုိသည့္ အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ ရွိပါသည္။ ထုိအဖြဲ႕၏ ရုံးခန္းသည္ က်ေနာ္တုိ႕ တုိက္ႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ ရွိပါသည္။ က်ေနာ္သည္ ထုိအဖြဲ႕ မွ `ေပါလ္´ ဟု ေခၚေသာ ဒိန္းမတ္လူမ်ဳိး အဖုိးအုိ တစ္ဦးႏွင့္ ရင္းႏွီးေနပါသည္။
`ေပါလ္´ သည္ ယခင္က ဒိန္းမတ္ ရုပ္ျမင္သံၾကား လိုင္း တစ္ခုျဖစ္သည့္ `TV 3´ ၏ သရဲတေစၧ၊ နာမ္ ၀ိညာဥ္ မ်ားႏွင့္ ပက္သက္ေသာ ပရုိဂမ္တစ္ခုတြင္ သတင္းမုဆုိး (hunter) အျဖစ္ ကာလရွည္ၾကာ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါသည္။ ယခုအခ်ိန္အထိလည္း ရုပ္ျမင္သံၾကား အစီအစဥ္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားတြင္ သူ႕မိတ္ေဆြ အခ်ဳိ႕ႏွင့္ တြဲဖက္၍ သူတုိ႕၏ ထူးျခား အံၾသဖြယ္ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားအေၾကာင္း ေျပာျပေလ့ရွိပါသည္။
က်ေနာ္တုိ႕ ေနထုိင္ရာ ေဒသ၏ အနီးတ၀ုိက္တြင္ သဘာ၀ သစ္ေတာျဖစ္သည့္ ဒိန္းမတ္အမ်ဳိးသား ဥယ်ာဥ္`ဂစ္စကုိ႕´ (Gribskov) သစ္ေတာႏွင့္ သဘာ၀အရ မဟုတ္ဘဲ ၁၇- ရာစုေခတ္ ဒိန္းမတ္ဘုရင္မ်ား အမဲလုိက္ရန္အတြက္ သမင္၊ ဒရယ္မ်ားအား ေမြးျမဴထားခဲ့ေသာ `စတုိး၀ါ ဒြိေရာ္ဟဲဘန္း´ (Store Dyrehave) ဟု ေခၚဆုိေသာ သစ္ေတာ ႏွစ္ခု ရွိပါသည္။
ထုိသစ္ေတာမ်ား အတြင္း ေလ့လာ အပန္းေျဖသူမ်ား၊ မုဆိုးမ်ားအတြက္ တစ္ည တာ တည္းခုိ အိပ္စက္ႏုိင္သည့္ တဲငယ္ မ်ား ရွိပါသည္။ က်ေနာ့္ မိတ္ေဆြ အဖုိးအုိ `ေပါလ္´ ၏ ေျပာျပခ်က္အရ …. `ေနရာတုိင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ တခ်ဳိ႕ တဲငယ္ေတြမွာ ၀ိညာဥ္ေတြ၊ မေကာင္းဆုိး၀ါးေတြ တြဲကပ္ေနတယ္ဆုိတဲ့ သတင္းေတြ က်ေနာ္ ၾကားရတယ္၊ ထုံးစံအတုိင္းေပါ့ က်ေနာ္တုိ႕ က သတင္းမုဆုိးဆုိေတာ့ အဲဒီေနရာမွာ အသံဖမ္းစက္ေတြ ဘာေတြ သြားထားျပီး သတင္းယူဖုိ႕ ၾကိဳးစားပါတယ္၊ သုံး၊ ေလးရက္ေလာက္ေနေတာ့ သြားျပန္ၾကည့္တာ ကိုယ့္ အသံဖမ္းစက္ ေပ်ာက္တာပဲ အဖက္ တင္တယ္၊ ေတာထဲ အေပ်ာ္တမ္း ခရီးထြက္တဲ့ လူငယ္ေတြက က်ေနာ္တုိ႕ အၾကံ အစည္ကို ၾကိဳ သိလုိ႕လား မေျပာတတ္ဘူး၊ သရဲ အသံေတာ့ မရဘူး၊ စက္ ေပ်ာက္တာပဲ အဖက္တင္တယ္ …. ´ ဟု
`တဟားဟား´ ရယ္ေမာျပီး ေျပာျပပါသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ အပတ္ ေသာၾကာေန႕ ညေနခင္းတစ္ခုတြင္ အဖုိးအုိ `ေပါလ္´သည္ က်ေနာ္ထံသုိ႕ ေရာက္လာျပီး `က်ဳပ္မိတ္ေဆြ တစ္ဦးထံက သတင္းတစ္ခု ရတယ္ဗ်၊ `တုိ႕ရ္စတုပ္´ (Tåstrup) ဖက္က ရုပ္ရွင္ရုံအေဟာင္းၾကီးမွ ခုတေလာ သရဲတေစၧေတြ ျပန္ျပီး ေျခာက္လွန္႕ေနတယ္ဆုိတဲ့ သတင္းပဲ၊ အဲဒါ ပင္စင္စား အေပ်ာ္တမ္း လမ္းေလွ်ာက္အသင္း က ေနာက္ထပ္ မိတ္ေဆြ ႏွစ္ဦးလည္း ပါမယ္၊ ခင္ဗ်ားပါ လုိက္မယ္ ဆုိရင္ ေလးေယာက္ေပ့ါ၊ အဲဒီမွာ တစ္ညတာ အိပ္စက္ ေလ့လာဖုိ႕ ရုပ္ရွင္ရုံက တာ၀န္ရွိသူေတြထံ က်ေနာ္ ခြင့္ေတာင္းျပီးျပီ၊ ဘယ္လုိလဲ သရဲနဲ႕ မေတြ႕ရေတာ့လည္း ရုပ္ရွင္ရုံထဲက ခန္းမထဲမွာ က်ေနာ္ တုိ႕အုပ္စု ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ဘီယာ ေသာက္ၾကမယ္ေလ ဗ်ာ … ´ …...... …... … ရုပ္ရွင္ရုံ၏ ခန္းမသည္ သိပ္အက်ယ္ၾကီးေတာ့ မဟုတ္ပါ၊ သာမန္ အငယ္စား ဇာတ္စင္ေလာက္သာ ျဖစ္ပါသည္။ သရဲတေစၧ ၀ိညာဥ္ အရိပ္မ်ား ေပၚလာတတ္သည္ဟု လူေျပာမ်ားေသာ `မွန္´ ျပတင္း ေပါက္သည္ ခပ္ျမင့္ျမင့္ ေနရာမ်ားတြင္ ရွိပါသည္။ က်ေနာ္တုိ႕ ေလးဦး သည္ ခန္းမအတြင္း စေရာက္သည္ႏွင့္ ဖြင့္လုိက္ ပိတ္လုိက္ ျဖစ္တတ္ သည္ဟု နာမည္ၾကီးေသာ နံရံေပၚမွာ မီးခလုတ္အားလုံး၏ ထိန္းခ်ဳပ္ရာ ျဖစ္ေသာ ပင္မ မီးခလုတ္အား ပိတ္ထားလုိက္ပါသည္။ အေပါ့အပါး သြားရန္ အိမ္သာအခန္း မီးႏွင့္ ဇာတ္စင္ေပၚက မီးမ်ားအားလုံးကုိ ထိန္းထိန္းေတာက္ေနေအာင္ ထြန္းထားလုိက္ပါသည္။
ရုံထဲ ေရာက္ကာစက အနည္းငယ္ သတိထားေနမိေသာ္လည္း ရယ္စရာ ေျပာျပတတ္သည့္ အဖုိးအုိ တစ္ဦးေၾကာင့္ သရဲတေစၧဆီ စိတ္မေရာက္ပဲ သူ႕စကားအတြင္း ႏွစ္ေမ်ာေနပါသည္။
ည ၁၁ နာရီ ခန္႕ တြင္ က်ေနာ္တုိ႕ အုပ္စု ထုိင္ေနေသာ ဇာတ္စင္၏ ေဘးဖက္ ေလွကား အတက္အဆင္းတြင္ ရွိသည့္ အမွဳိက္ပုံးသည္ တစုံတေယာက္ ေျခေထာက္ျဖင့္ ခပ္ျပင္းျပင္း လာကန္လုိက္သလုိ ခပ္က်ယ္က်ယ္ အသံတစ္ခု ထြက္လာပါသည္။ က်ေနာ္တုိ႕ ေလးဦး အလ်င္အျမန္ သြားၾကည့္ခဲ့ပါသည္။ အမွိဳက္ပုံးသည္ သူ မဟုတ္သလုိပင္၊ တစ္ခုခု ခ်ဳိင့္၀င္သြားသလုိလည္း မရွိ၊ ပုံးနံေဘးတြင္ ေျခရာလက္ရာလည္း မပ်က္ပါ။
စဥ္းစားလုိ႕ အေျဖထြက္မလာပါ။ က်ေနာ္တုိ႕ စကား၀ုိင္းသည္ ေခတၱ တိတ္ဆိတ္သြားျပီး တစ္အုပ္စုလုံး ဟုိေနရာ ဓါတ္မီးျဖင့္ ထုိး ၾကည့္လုိက္၊ ဒီေနရာ ထုိးၾကည့္လုိက္ျဖင့္ စူးစမ္းၾကည့္ပါသည္။ ဘာမွ် မျမင္ရပါ။ ေနာက္ထပ္ တစ္နာရီနီးပါးေလာက္ ဟုိအေၾကာင္း ေျပာလုိက္၊ ဒီအေၾကာင္းေျပာလုိက္ျဖင့္ တစုံတခုကုိ သတိ အေနအထားျဖင့္ က်ေနာ္ တုိ႕ စကား၀ုိင္းကုိ ဆက္ခဲ့ပါသည္။ သုိ႕ေသာ္ အားလုံးသည္ ထူးထူးျခားျခား အသံဗလံမ်ား ထပ္ၾကားမရလား ဟူေသာ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ ေဘးဘီသုိ႕ မၾကာခဏ လွည့္ပတ္ ၾကည့္ေနမိပါသည္။
ည ၁၂ နာရီ ေက်ာ္ကာစတြင္ က်ေနာ္တုိ႕ ေလးဦးစလုံး နံေဘးခ်င္း တန္းစီးျပီး အိပ္စက္ခဲ့ၾကပါသည္။ အပူခ်ိန္သည္ သုညအထိ ထိုးက်ေနေသာေၾကာင့္ ခန္းမနံေဘးမွ အပူစက္ မ်ားကို နံပါတ္ (၄) အထိ ဖြင့္ထားရပါသည္။ က်ေနာ့္နံေဘး အစြန္းဆုံး တြင္ အဖုိးအုိ `ေပါလ္´ အိပ္စက္ျပီး တစ္ဖက္တြင္ က်န္ အဖုိးအုိ ႏွစ္ဦး တုိ႕ အိပ္စက္ေနပါသည္။
အိပ္ဖုိ႕ အိပ္ယာႏွင့္ ေက်ာ ထိစပ္လုိက္သည့္ ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္း အိပ္မေပ်ာ္တတ္သည့္ က်ေနာ္သည္ သူတုိ႕၏ ေဟာက္သံ မ်ားကုိ နားေထာင္ရင္း ေနာက္ထပ္ ၁၅ မိနစ္ခန္႕တြင္ အိပ္ေပ်ာ္သြား ပါသည္။
ရုတ္တရက္ စကားေျပာသံ ခပ္က်ယ္က်ယ္မ်ားေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္ ေနရာမွ က်ေနာ္ ႏူိးလာပါသည္။
အဖုိးအုိမ်ား၏ ေျပာျပခ်က္အရ အိမ္သာႏွင့္ က်ေနာ္တုိ႕ အုပ္စု အိပ္စက္ေနရာ ဇာတ္စင္တုိ႕အၾကား လူသြားလမ္းတြင္ လူ ႏွစ္ဦး၊ သုံးဦးခန္႕ စကား စုေျပာသံ၊ လမ္းေလွ်ာက္သံ မ်ား ၾကားရေၾကာင္း၊ ခန္းမႏွင့္ အိပ္သာအၾကားတြင္ ရွိေသာ အ၀င္အထြက္ တံခါးကုိ တစုံတဦး တြန္းဖြင့္လုိက္သံကုိ ပီပီသသ ၾကားရေၾကာင္း ေျပာျပပါသည္။
ေနာက္ထပ္ ႏွစ္နာရီ နီးပါးေလာက္ က်ေနာ္တုိ႕ တစ္အုပ္စုလုံး ပုံစံမ်ဳိးစုံျဖင့္ စူးစမ္းၾကည့္ပါေသးသည္။ အရာရာသည္ တုပ္တုပ္မွ် မလွဳပ္ရွားပါ။
ေနာက္ဆုံးတြင္ က်ေနာ္တုိ႕တစ္စုလုံး အိပ္ယာထဲ ျပန္အိပ္ခဲ့ၾက ပါသည္။ အဖုိးအုိ သုံးဦးထံမွ `ေဟာက္သံ´မ်ား ခ်က္ခ်င္း ထြက္ မလာေတာ့ပါ။
တစုံတခုအတြက္ သူတုိ႕ ဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္ေနပုံ ရပါသည္။
က်ေနာ္သည္ ငယ္စဥ္က က်ေနာ့္အေမဖက္မွ အဖြား ျဖစ္သူ ႏူတ္တုိက္ သင္ၾကား ရွင္းျပခဲ့ေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ားစု မွီခုိအားထားရျဖစ္သည့္ `ဓာရဏ ပရိတ္´ ကို သုံးေခါက္ခန္႕ ရြတ္ဆုိ ရင္း က်ေနာ္တုိ႕ ေလးဦး အိပ္စက္ရာ နံေဘးတြင္ စည္းပုံစံ တားခဲ့ပါသည္။
ေနာက္ထပ္ နံနက္ခင္းအထိ က်ေနာ္ မႏူိးေတာ့ပါ။
နံနက္ခင္း အိမ္အျပန္တြင္ အိမ္နံေဘးက သူတုိ႕ လမ္းေလွ်ာက္အသင္း ၏ ရုံးခန္းထဲ၌ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း ညက ထိန္႕လန္႕စရာမ်ားကုိ ျပန္ေျပာင္း ေျပာေနခဲ့ၾကပါသည္ …. ။
ToTheTop
Credit:ThaYaeBlogSpot
0 အၾကံျပဳခ်က္:
Post a Comment